لکه های خورشیدی

لکه های خورشیدی نقاطی نسبتا تاریک و سرد بر روی سطح خورشید هستند. دمای این آشفتگی های لایه رخشانکره (فتوسفر) حدود 4500 درجه سانتی گراد است، یعنی هنوز گرمتر و درخشانتر از شعله حاصل ازسوختن گاز است.

قسمت گرمتر لکه های خورشیدی یا نیمسایه، قسمت تاریکتر مرکزی یا سایه آنها را احاطه کرده است. ستاره شناسانی که در مورد خورشید مطالعه می کنند، هر 22 سال را یک دوره خورشیدی و هم چنین هر 11 سال را یک دوره لکه خورشیدی نامیده اند. ستاره شناسان عقیده دارند که شکل گیری لکه های خورشیدی تا حدود زیادی به حالت چرخش خورشید بستگی دارد.

تاریخچه مشاهده لکه های خورشیدی

لکه های خورشیدی برای اولین بار، حدود 300 سال قبل از میلاد مشاهده شدند و نمایانگر حرکت چرخشی خورشید می باشند. همانگونه که از نامشان مشخص است،لکه های خورشیدی نمودار دوره های مشخصی در خورشید هستند.

بزرگنین لکه خورشیدی که تاکنون ثبت شده در ماه آوریل سال 1947 مشاهده شد. این لکه آنقدر بزرگ بود که می توانست 100 عدد کره ی زمین را ببلعد. در سال های 1840 و 1841 عمر یک لکه خورشیدی آنقدر طولانی بود که به ستاره شناسان 18 ماه فرصت داد که مطالعه ی مفصلی بر روی آن داشته باشند، درحالیکه اغلب لکه ها بعد از چند هفته ناپدید می شوند.

تصاویرلکه های خورشیدی در 4 آذر1399

تصاویر لکه های خورشیدی 11 آذر 1399