پییر، اخترشناس و ریاضی‌دان فرانسوی بود. وی در خانواد‌ه‌ای فقیر به دنیا آمد و به مساعدت و تشویق عموی کشیش خود به تحصیل روی آورد. در شانزده سالگی به دانشگاه کان راه یافت و با شوق هر چه تمام‌تر رشته‌ی ریاضیات را دنبال کرد. در 18 سالگی عازم پاریس شد و با نوشتن رساله‌ای درباره‌ی مکانیک توجه‌ی دالامبر را جلب کرد و به استادی ریاضیات مدرسه‌ی نظام پاریس دست یافت.

به دلیل طیف وسیعی از علایق و تأثیر بسیار زیاد کارش ، گاهی او را “نیوتن فرانسه” می نامند. لاپلاس در یک کتاب پنج جلدی ، مشکلات مکانیک آسمانی را از هندسه به حساب ترجمه کرده است. این کارش طیف گسترده ای از استراتژی های جدید را برای درک جهان ما ایجاد کرد.

یکی از مسائلی که لاپلاس برای یافتن راه حل آن اقدام کرد مسئله‌ی بی‌نظمی مدار سیارات بود که دانشمندان از مدت‌ها قبل به آن پی برده بودند. لاپلاس این مشکل را حل کرد و نظریات خود را در کتاب بزرگی به نام مکانیک سماوی شرح داد. انتشار این کتاب از سال 1799 تا سال 1825 میلادی طول کشید. در این سال‌ها حوادث سیاسی عمده‌ای در فرانسه جریان داشت و لاپلاس با تدابیر خاصی از این جریان‌ها گذشت. شهرت عمده‌ی لاپلاس به خاطر ارائه‌ی نظریه‌ای درباره‌ی تشکیل سامانه‌ی خورشیدی بود.

بنا بر این نظریه سامانه‌ی خورشیدی در آغاز توده‌ی عظیم ابرمانندی بسیار داغ بوده است که به کندی دوران می‌کرده است. این توده‌ی ابرمانند به تدریج گرمای خود را بر اثر تشعشع از دست داده، متراکم شده و بر اثر کم شدن حجم سرعت دوران آن افزایش یافته است. سپس بر اثر نیروی گریز از مرکز حلقه‌هایی از این توده جدا شده و سرانجام به صورت سامانه‌ی خورشیدی درآمده است. این نظریه‌ که به نظریه‌ی سحابی معروف است در سراسر قرن نوزدهم معتبر بود تا این‌که در اوایل قرن بیستم از اعتبار افتاد و سپس با اصلاحاتی اعتبار خود را به دست آورد. لاپلاس همچنین در زمینه احتمالات پیشگام بود و نشان داد که چگونه احتمال می تواند به ما در درک داده های دنیای فیزیکی کمک کند.