همان نیروهایی که نورهای خیره کننده ای را در بالای قطب های مشتری ایجاد می کنند ، گرمای جدی را نیز در بر می گیرند.

به مدت 50 سال ، محققان برای توضیح یکی از رازهای ماندگار مشتری تلاش کرده اند: چرا جو فوقانی آن اینقدر داغ است؟ بر اساس شدت نور خورشید که مشتری دریافت می کند ، بیشترین میزان آن باید سریع −100 درجه فارنهایت (−73 درجه سانتیگراد) باشد. در عوض ، آنها در دمای 800 فارنهایت (426 درجه سانتی گراد) سر و صدا می کنند.

یک فرضیه حاکی از این بود که مشتری به نحوی از پایین گرما تولید می کند – شاید از طوفان های کمتر در جو خود. یا برخی گمانه زنی می کنند که قسمت های داخلی آن هنوز هم می تواند به طور گرانشی ته نشین شده و گرما را آزاد کند.

اما مظنون اصلی شفق های قطبی مشتری بوده است که وقتی میدان مغناطیسی سیاره ذرات باردار را به دام می اندازد و آنها را به قطب های خود قیف می کند ، تولید می شود. وقتی این ذرات به مولکول های جوی برخورد می کنند ،باعث درخشش آنها می شود – و مقدار زیادی انرژی در قطب در این فرآیند تزریق می کنند.

در حالی که در اصل ، این می تواند کل سیاره را گرم کند ، مدل های جوی پیش بینی کرده اند که بادهای شدید سیاره گرما را در قطب ها به دام می اندازد و از گسترش آن به عرض های جغرافیایی کمتر جلوگیری می کند.

اما مطالعه ای که در 4 آگوست در Nature منتشر شد نشان می دهد این مدل ها ممکن است چیزی را از دست بدهند. یک تیم بین المللی از محققان از رصدخانه Keck در هاوایی برای اندازه گیری انتشار مادون قرمز از مولکولهای هیدروژن در جو مشتری استفاده کردند و نقشه دمایی با وضوح بالا از این سیاره تهیه کردند.

تجزیه و تحلیل آنها نشان داد که مناطق قطبی زیر شفق قطبی حدود 720 درجه فارنهایت (400 درجه سانتیگراد) گرمتر از آب و هوای استوایی هستند، شواهدی واضح از توانایی شفق قطبی در گرم کردن قطب ها. و در دومین شب مشاهدات تیم (25 ژانویه 2017 ، تقریباً نه ماه پس از اولین بار) ، آنها همچنین شواهدی یافتند که این گرما می تواند در جاهای دیگر گسترش یابد: یک گروه گرم در جنوب بیضی شکل شفق قطبی ، 360 درجه فارنهایت (200 درجه سانتیگراد) ظاهر شد. ) گرمتر از محیط اطراف خود و در نیمه راه دور کره زمین پیچیده است.

موج گرمای شفق قطبی

این تیم استدلال می کند که این موج گرما از قطب ها به سمت استوا حرکت می کند. آنها با تقویت حالت خود ، خاطرنشان می کنند که این موج در زمانی رخ داد که پیش بینی می شد باد خورشیدی در مشتری نسبتاً قوی باشد ، که باعث گرم شدن شدید شفق قطبی می شود.

جیمز اودونوگی ، دانشمند سیاره ای در موسسه فضایی و فضانوردی JAXA در ساگامیهارا ، ژاپن و نویسنده اصلی این مطالعه ، در بیانیه مطبوعاتی گفت: “این یک شانس محض بود که ما این رویداد احتمالی از بین بردن گرما را ثبت کردیم.” “اگر مشتری را در شبی متفاوت ، هنگامی که فشار باد خورشیدی اخیراً زیاد نبود ، مشاهده می کردیم ، آن را از دست می دادیم!”