صورت فلکی دلو

یکی از صورت‌های فلکی دایرة البروج دلو (Aquarius) می‌باشد.

ستاره های صورت فلکی دلو

ستاره‌ی آلفای این صورت فلکی سعدالملک یا سلطان سعادتمند نامیده شده و دقیقاً بر روی استوای سماوی قرار می گیرد . این ستاره‌ی قدر سوم، درخشان ترین کوکب از این صورت فلکی کم فروغ است. نوع طیف آن G2 Ib و در فاصله‌ی 680 سال نوری از ما قرار دارد. ستاره‌ی بتا با نام سعدالسعود به معنای سعادتمندترین با سعادتها از قدر 2.87 می‌باشد و ظاهراً هر دو ستاره دارای یک درخشندگی و اندازه هستند و به یک سو حرکت می کنند. ستاره‌ی گاما با نام سعد‌الچیپا که ظاهراً به معنای ستاره شناس اشیاء ناپیداست از قدر 3.84 است. ستاره‌ی دلتا از قدر 3.25 می‌باشد. ستاره‌ی زتا یک ستاره‌ی دوتایی با قدرهای 4.5 و 4.3 و جدایی زاویه‌ای 2 ثانیه‌ی قوسی و دوره‌ی تناوب 856 ساله است.

یک خوشه‌ی ستاره ای قابل توجه به نام M2 با قدر 7 در چند درجه ای شمال ستاره‌ی بتا، در این صورت فلکی وجود دارد. درهمان نزدیکی دو سحابی سیاره ای مستقرند. سحابی بزرگ تر به شماره‌ی  NGC7293 با قدر 3/7 و اندازه‌ی  تقریبی 13 دقیقه که به سحابی حلزونی معروف است در جنوب غربی ستاره‌ی ساق یا دلتای دلو قرار دارد. سحابی NGC7009 با قدر 8 و اندازه‌ی تقریبی 1.7 دقیقه که به لحاظ ظاهرش به سحابی زحل معروف شده، در جنوب شرقی ستاره‌ی سعد بالع یا اپسیلون دلو قرار گرفته است.

دو خوشه‌ی کروی M2 با قدر 5/6 و اندازه‌ی‌ تقریبی 13 دقیقه و M72 با قدر 4/9 و اندازه 6 دقیقه و M73 با قدر 9 که ترکیبی از 4 ستاره در فاصله‌ی تقریبی 8/2 دقیقه است و چارلز مسیه آنرا به اشتباه در دسته سحابی ها قرارداده در این صورت فلکی قرار دارد.

دلو در افسانه ها

دلو شکلی است باستانی در آسمان که تحت نام های گوناگون شناخته می شود. این صورت فلکی نمایشگر مرد یا پسری است که از کوزه ای آب می ریزد. در بسیاری از اسطوره ها و افسانه ها، از جمله اسطوره‌ی سومری، این چهره گویای سیل و طوفانی جهانی، پیش از داستان سیل کتاب مقدس بوده است.

دلو یا دول یكی از قدیمی ترین صورتهای فلكی است . برابر افسانه ها، او در بابل قدیم بر منطقه‌ی وسیعی از آسمان آن را  دریا می خواندند فرمانروایی می كرد. در این منطقه از آسمان بسیاری از صورتهای فلكی كه با آب این ماده حیاتی برای ما آدمیان – ارتباط داده می شوند از قبیل حوت جنوبی، دلفین، مارآبی، جدی، قیطس و رودخانه یا اریدانوس جمع هستند. مردم این صورتهای فلكی را سرچشمه‌ی تمام زیست می پندارند، كه خورشید در دوران نزول باران از میان آنها عبور می كند.

بسیاری از اقوام باستانی گزارش هایی درباره‌ی طوفان نوح در تاریخ خود دارند، یونانیان باستان نیز بر این باور بودند كه این طوفان، مجازات خدایان برای بشریت گناهكار و فاسد بوده است. برابر افسانه های یونان، تنها دو انسان از این بلای طبیعی جان سالم به در بردند. این زوج دویكالیون (Deucalion) و پیورها (Pyrrha) نام داشتند. آنها نیز مانند نوح با استفاده از كشتی خود را نجات دادند و چون طوفان فرو نشست و آب ها فروكش كردند، آنها در برابر خود زمین را ویران و خالی از انسان یافتند.
آنها برای اینكه دوباره زمین را مسكونی كنند، از سوی زئوس ماموریت یافتند كه سنگهایی را پشت خود پرتاب كنند، كه از این سنگها انسانهایی جدید از زمین بر می خاستند. می گویند پس از آن دویكالیون از سوی خدایان به صورت فلكی دلو تبدیل شد. در بسیاری از نقشه های ستارگان آسمان  دلو به صورت گانی مد (Ganymed) جوان نشان داده می شود،كه می بایست به عنوان ساقی خداوندان المپ انجام وظیفه می كرد و به این لحاظ سبویی در دستان خود نگاه می دارد.