تلسکوپ فضایی اسپایتزر
تلسکوپ فضایی اسپایتزر
Spitzer Space Telescope (SIRTF)
تلسکوپ فضایی اسپایتزر یک تلسکوپ فضایی با قابلیت کار در ناحیهی مادون قرمز است که در روز دوشنبه سوم شهریور سال 1382 خورشیدی با یک موشک دلتا از پایگاه کیپ کاناورال در فلوریدای آمریکا پرتاب شد و در طول این پیش از 2 سال مأموریت، عکسها وطیف نگاریهای مختلفی را با آشکار سازی انرژی مادون قرمز، گرما و تابش اجرام بین طول موجهای 3 و 180 میکرون به انجام رسانده و به زمین ارسال کرده و این در حالی است که از روی زمین جو اجازه چنین مطالعاتی را نمیدهد.
قطر این تلسکوپ فضایی 85 سانتی متر و سه ابزار پژوهشی این مطالعات را امکان پذیر کرده و اسپایتزر را بزرگترین تلسکوپ مادون قرمز جهان نموده است. این تلسکوپ فضایی به ما امکان میدهد تا با ابزارهای بسیار حساس آن یک نگاه ویژه به کائنات داشته باشیم و آنچه که از دید تلسکوپهای نوری پنهان میماند را مشاهده کنیم. طبیعی است که بخشهای زیادی از فضا شامل غبار، ابرهای چگال و ذرات است که از دیدگان ما پنهان میماند و در حقیقت این مناطق جایگاه شکلگیری ستارگان است و یا قلب کهکشانها است. مطالعات مادون قرمز به ما اجازه میدهد تا مناطق سرد فضا را مورد مطالعه قرار دهیم و یا ستارگان کوچکی که بسیار کم نورهستند و با چشم دیده نمیشوند را بررسی نماییم. سیارات ورای سامانهی خورشیدی و ابر غول پیکرهای مولکولی و حتی مولکولهای ارگانیک را که شاید در فضا موجود باشند مطالعه نماییم. جالب است بدانید چون مادون قرمز با بررسی گرمایش سر و کار دارد باید تلسکوپ تا نزدیکی صفر مطلق یعنیoC 273- سرد شود تا سیگنالهای مادون قرمز را دریافت نماید. به همین دلیل از گرمای خورشید باید این تلسکوپ را محفوظ نگاه داشت و بدین منظور یک سپر محافظتی در برابر خورشید برای آن تعبیه شده است و در یک مدار دور از زمین به دور خورشید در چرخش میباشد، تا سریعاً بدون استفاده از مقادیر زیادی خنک کنندههای خاص، سرد شود. یکی از کشفیات اسپایتزر شناسایی 21 کوازار بود که دانشمندان را به تعداد واقعی منابع تابش X آسمان که در برآوردهای اولیه به دست میآید، نزدیک میکند، ضمن آنکه مطالعهی دقیق تر بر روی این بخش پنهان فضا را در پیش روی ما میگذارد. چون کوازارها تابش پرتو ایکس دارند با بررسی این پرتوها در پس زمینهی کیهانی با استفاده از این تلسکوپ و نظایر آن میتوان به وجود کوازارها پی برد.
دیدگاهتان را بنویسید