استفن هاوکینگ

در سال 1321 خورشیدی و دقیقاً 300 سال پس از درگذشت گالیله، کودکی در آسفورد انگلستان به دنیا آمد که جهان فیزیک و کیهان‌شناسی را دگرگون کرد.

استفن ویلیام هاوکینگ زندگیش را صرف مطالعه‌ی حفره‌های سیاه و نظریه‌ی انفجار بزرگ نمود. حفره‌های سیاه، ناحیه‌ای از فضا – زمان هستند که قوانین معمولی فیزیک در آن‌جا کاربرد ندارند. اکنون پیش‌بینی او در مورد تشعشع از حفره‌های کوچک سیاه (که امروزه تشعشع هاوکینگ نامگذاری شده) فرضیه‌ای قابل قبول برای همه می‌باشد. در بین عامه‌ی مردم، هاوکینگ، بیشتر به خاطر کتاب «تاریخ مختصری از زمان» معروف گشته نه به خاطر کارهای علمی، این کتاب که 25 میلیون نسخه از آن به فروش رفته، افراد بسیاری را با مقدمه‌ی علم فیزیک کوانتومی و نسبت آشنا کرده است.
هاوکینگ به عنوان فردی شناخته می‌شود که از زمان ارایه‌ی نظریه‌ی نسبیت عام به وسیله‌ی انیشتین، مهم‌ترین یافته‌ها را درباره‌ی گرانی یا جاذبه ارایه داده است.

اوکینگ در روزهای پایانی عمر مشغول تلفیق قانون گرانی و فیزیک کوانتومی و ارایه‌ی نظریه‌ی واحدی بود که منشأ و ساختار جهان را توضیح ‌دهد. وی در دانشگاه کمبریج پروفسور ریاضیات و صاحب کرسی لوکسیان بود که پیش از این در اختیار نیوتن بود.
در زمانی که بر روی برنامه‌ی فوق لیسانسش کار می‌کرد دریافت که به معلولیتی به نام ALS یا بیماری لوگریگ مبتلا است. معلولیت نادر و پیش رونده‌ای که موجب نواقصی در حرکت و گفتار می‌شود. همین مشکل باعث شد که او ناچار شود مسائل طولانی و پیچیده‌ی ریاضی را که لازمه‌ی کارش بود به صورت ذهنی انجام دهد.

اندیشه‌های هاوکینگ از روی یک صندلی چرخدار جهان را دگرگون کرد و در 14 مارس 2018 (23 اسفند سال 1396) درگذشت.