دکتر سعدالله نصیری
سعدالله نصیری در فروردین ماه سال 1338 دیده به جهان گشود. دوران تحصیل دبیرستان را در زنجان سپری کرد و در سال 1356 دیپلم خود را در رشتهی ریاضی اخذ کرد. لیسانس خود را در دانشگاه شیراز در رشته فیزیک دریافت کرد و به عنوان نفر اول آزمون کارشناسی ارشد، تحصیلاتش را در دانشگاه شیراز ادامه داد و در سال 1367 مدرک کارشناسی ارشد خود را اخذ کرد و پس از آن دورهی دکترای فیزیک را نیز در این دانشگاه گذراند و در سال 1371 موفق به دریافت مدرک دکتری خود شد.
دکتر سعدالله نصیری در همان زمان به عنوان برترین محقق جوان کشور انتخاب شد. پس از آن به عنوان استادیار دانشگاه شیراز مشغول به کار شد و بعد از یکسال به شهر زنجان برگشت و به عنوان استادیار به تدریس و فعالیتهای علمی – پژوهشی در دانشگاه زنجان اقدام کرد و پس از گذشت دو سال به عنوان رئیس دانشکده علوم انتخاب و به مدت دو سال نیز رئیس دانشکده این دانشگاه بود. بعد از مدتی همکاری به عنوان معاون آموزشی دانشگاه زنجان در سال 78 دوباره به فعالیتهای علمی – پژوهشی و تدریس در دانشگاه مشغول شد تا اینکه در سال 81 دوباره به عنوان رئیس دانشکدهی علوم انتخاب شد.
همچنین در سال 1382 به مرتبهی دانشیاری ارتقا پیدا کرد. البته لازم به یادآوری است که از سال 72 به عنوان هیأت علمی همکار مرکز تحصیلات تکمیلی در علوم پایهی زنجان نیز مشغول به فعالیت شد که تاکنون ادامه دارد. دکتر نصیری در راهاندازی مقاطع فوق لیسانس و دکترای فیزیک دانشگاه زنجان اهتمام زیادی داشت تا بتواند راه را برای گسترش علم فیزیک هموارتر کند.در سال 82، دکتر ثبوتی مدتی به عنوان رئیس انجمن نجوم ایران فعالیت داشت. استاد ثبوتی بعدها در سال 84 موسسهی آموزش عالی غیر دولتی عبدالرحمن صوفی را راه اندازی کرد که هم اکنون در رشتههای مختلف دانشگاهی، فعالیت میکند.
دکتر سعدالله نصیری در طول دوران فعالیت علمی و پژوهشی خدمات ارزنده ای در گسترش علم فیزیک و نجوم ارائه نمودند. حاصل نزدیک به سی سال فعالیت علمی دکتر نصیری تألیف و ترجمهی چهار کتاب تخصصی در زمینهی فیزیک، ارائهی بیش از چهل مقالهی علمی پژوهشی در مجلات معتبر بینالمللی و اجرای بیش از سی طرح تحقیقاتی در زمینههای مختلف است که از آن جمله میتوان به طراحی و ساخت اولین تلسکوپ رادیویی در کشور اشاره نمود. در ضمن از ابتدای تشکیل شورای راهبری رصدخانهی ملی ایران، عضو این شورا بود. این شورا دارای چهار کمیتهی مختلف بود که وی به عنوان مدیر کمیتهی مکانیابی رصدخانهی ملی ایران انتخاب شد و به یاری همکاران و دانشجویانش توانست محل تأسیس رصدخانه ملی ایران را به مراحل نهایی برساند. شاید انجام این طرح بسیار بزرگ به عنوان بهترین و پرثمرترین کار علمی وی در طول عمرش تا به امروز به حساب آید.
در ضمن، در طی این سالها بارها برای ارائهی تحقیق و پژوهشهای علمی در کنفرانسها و فرصتهای مطالعاتی به کشورهای مختلف سفر کرده که حاصل تمام این سفرها را در سمینارهای داخلی و کلاسهای درس دانشگاهی ارائه نموده است.
دیدگاهتان را بنویسید