تابش آسمان
تابش آسمان
Airglow
ضعیف‌ترین تابش آسمان شب که ناشی از پدیده‌‌های مختلفی در طبقات بالای جو و یا دلایل غیر گرمایی است. این پدیده اولین بار توسط Ardres Angstrom در سال 1246 مورد بررسی قرار گرفته است. به دلیل وجود این نور در صاف‌ترین شب‌ها موقعی که ماه در آسمان وجود ندارد، آسمان بین ستاره‌ها کاملاً تاریک نیست و نور تمام ستارگان زمینه هم برای به وجود آوردن چنین نور کافی نیست. در اوائل قرن بیستم وسایلی برای بررسی دقیق‌تر این پدیده ابداع شدند. این پدیده در هنگام غروب بیشتر ناشی از تابش نور سدیم (خط D) و تابش قرمز اکسیژن در طول موج‌های 630 تا 636 نانومتر است در حالی که در شب هنگام ناشی از اتم‌های اکسیژن یونیزه و در طول موج 5577 آنگستروم است که تقریباً در پهنه‌ی سبز طیف قرار دارد. این پدیده ناشی از وجود چندین گاز دیگر مانند نئون، مولکول‌های نیتروژن رادیکال هیدروکسیل (OH) هم می‌باشد. در حال حاضر می‌دانیم که تابش آسمان به دلیل فرآیندهای است که در یون کره رخ می‌دهند. در یون کره تابش شدید خورشیدی به صورت پرتوهای ماوراء بنفش خورشیدی، اشعه‌ی ایکس و ذرات پرانرژی به گازهای رقیق جو برخورد کرده و واکنش‌هایی ایجاد می‌کند که در آن اتم‌های خنثی و مولکول‌ها به صورت یون در می‌آیند. وقتی این اتم‌ها یونیزه و مولکول‌ها ترکیب مجدد می‌شوند نوری تابش می‌کنند و این تابش حتی تا بعد از غروب خورشید هم ادامه پیدا می‌کند. این نور علاوه بر منطقه‌ی مرئی طیف مقداری هم به صورت تابش ماوراء بنفش می‌باشد که البته چشم انسان قادر به دیدن آن نیست. در روز نور ناشی از این پدیده کهday glow نامیده می‌شود حدود 1000 بار قویتر است. اما به دلیل نور خورشید، چشمان ما قادر به مشاهده‌ی آن نیست. برخلاف تابش شفق قطبی، این نور در هر زمان و هر مکانی می‌تواند رخ بدهد.
به کمک ماهواره‌هایی که در سمت تاریک زمین و خارج از جو قرار دارند می‌توان از این تابش عکسبرداری کرد. این تابش به صورت یک گوی درخشان از ارتفاع 88 تا 600 کیلومتری مشاهده می‌شود. جالب است بدانید مقدار روشنایی این تابش در حدود قدر14 در هر ثانیه‌ی قوسی مربع از آسمان است.
دیدگاهتان را بنویسید