یوهان کپلر (1571-1630 م) یک اخترشناس و ریاضی‌دان بود.

او در آلمان متولد شد. از کودکی استعداد بسیار در ریاضیات داشت و در دانشگاه توبینگن از شهرهای آلمان تحصیل کرد. در بیست و دو سالگی معلم ریاضیات شد و به مطالعه در رابطه با اخترشناسی پرداخت. کپلر با گالیله هم‌عصر بود و با وی مکاتباتی هم داشت. کپلر از طرفداران نظریه‌ی کپرنیک بود. او با بررسی مدارهای اجرام آسمانی توجه تیکو براهه اخترشناس دانمارکی را به خود جلب کرد و یک سال پیش از مرگ تیکو به صورت دستیار با او همکاری می‌کرد. پس از مرگ تیکو در سال 1601 م، او جانشین تیکو شد و در طول 25 سال بعد، مشاهدات و نوشته‌های تیکو را تحلیل کرد. کپلر با استفاده از پژوهش‌های بیست ساله‌ی تیکو براهه قانون‌هایی را بیان کرد که به نام قوانین کپلر شهرت دارد. بررسی ویژه‌ی او درباره‌ی بهرام بود. چون تیکو قبلاً رصدهای زیادی در این باره انجام داده بود، کپلر به مدت یک دهه کوشش کرد که حرکت این سیاره را با مدارهای دایره‌ای توجیه کند، اما نتیجه نگرفت. سرانجام متوجه شد که با مدارهای بیضی‌شکل می‌توان حرکت بهرام (و دیگر سیارات) را توصیف کرد. کپلر با تحلیل رصدهای تیکو، سه قانون مهم را درباره‌ی حرکت سیارات کشف کرد. در سال 1628 م جدول‌های نجومی که نتیجه‌ی رصدهای تیکو و تحلیل‌های بعدی کپلر بود، منتشر شدند. این جدول‌ها را به احترام امپراتور رادولف، «جدول‌های رادولفی» نامیدند. جدول‌های رادولفی بر مبنای نظریه‌ی خورشید مرکزی کپرنیک و طرح مدارهای سیاره‌ای بیضی‌شکل کپلر تهیه شدند. کپلر با استفاده از این جدول‌ها توانست عبور تیر و ناهید را از مقابل قرص خورشید در سال 1631 م پیش‌بینی کند.

کپلر نخستین کسی است که اصول واقعی روش کار با تلسکوپ را بیان کرد. مهم‌ترین اثر او کتاب نجوم جدید است.