کوتوله‌ی قهوه‌ای
Brown Dwarf
ستاره‌ای که جرم آن کمتر از 08/0 و بیشتر از 01/0 جرم خورشید باشد. دمای درونی این ستاره‌ها برای شروع واکنش‌های هسته‌ای کافی نیست. درخشندگی آن ناشی از چروکیدن و کوچک شدن و آزاد شدن انرژی گرانشی است. از آن‌جایی که دمای آن‌ها از 2500 درجه‌ی کلوین که حد ستاره‌های کوتوله‌ی قرمز است کمتر می‌باشد کوتوله‌ی قهوه‌ای نام گرفته‌اند. اولین کوتوله‌ی قهوه‌ای کشف شده ستاره‌ی Gliese 229B می‌باشد که همدم ستاره‌ی Gliese 229 در صورت فلکی خرگوش است و در سال 1373 کشف شده است. فاصله‌ی آن از زمین 19 سال نوری است و تخمین زده شده که جرم آن در حدود 20 تا 50 برابر جرم سیاره‌ی هرمز باشد. مشاهدات طیف سنجی که با کمک تلسکوپ 5 متری هیل انجام شده نشان از وجود متان، مانند آنچه که در سیارات بزرگ سامانه‌ی خورشیدی دیده می‌شود دارد. تاکنون بیش از 100 کوتوله‌ی قهوه‌ای در عکسبرداری‌های در منطقه‌ی مادون قرمز طیف کشف شده است که دمای تعدادی از آن‌ها از اولین کوتوله‌ی قهوه‌ای کشف شده بیشتر و از دمای ستاره‌های کوتوله‌ی رده‌ی طیفی M کمتر است. بنابراین رده‌ی جدیدی از ستاره‌ها با نام ستاره‌های رده‌ی L به سیستم رده بندی طیفی اضافه شده است. مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهند که تعداد کوتوله‌های کم جرم‌تر از کوتوله‌های پرجرم‌تر بیشتر است. تعداد این ستاره‌ها از آنچه قبل از این تصور می‌شده بیشتر است ولی این کثرت نمی‌تواند نقشی در ماده‌ی گمشده داشته باشد. نقشه‌برداری‌های انجام گرفته با تلسکوپ هابل همچنین نشان می‌دهند که این ستاره‌ها به جای این‌که عضو سیستم‌های دوتایی باشند بیشتر به صورت منفرد در فضا قرار دارند؛ بنابراین مانند ستاره‌ها و نه مانند سیارات شکل گرفته‌اند. با این وجود تصور می‌شود که سیارات فراخورشیدی سنگین وزن، بیشتر از نوع کوتوله‌های قهوه‌ای باشند.