سیاره نپتون در مقابله
سامانه خورشیدی
سامانه خورشیدی سامانه‌ای گرانشی است که در برگیرنده یک ستاره به نام خورشید و شماری اجرام آسمانی دیگر است که در مدارهایی مستقیم یا غیرمستقیم پیرامون آن می‌گردند (جهت کسب اطلاعات بیش تر اینجا کلیک کنید).
سیاره
جسمی است دارای چند ویژگی اساسی: (جهت کسب اطلاعات بیش تر اینجا کلیک کنید)
- به دور خورشید گردش می‌کند.
- به قدر کافی جرم دارد تا گرد شود و به عبارتی در تعادل هیدرواستاتیک قرار دارد.
- مدار خود را پاک کرده است، یعنی آنکه تنها جسم با آن اندازه است که در سامانه خورشیدی و در آن فاصله از خورشید قرار دارد.
نپتون
نپتون یکی از سیارات سامانه خورشیدی است که گالیله نیز آن را رصد کرده بود. او در 28 دسامبر سال 1612، زمانی که در حال مشاهده مشتری بود، نپتون را به عنوان ستاره‌ای کم نور ثبت کرد و یک ماه بعد آن را در دو شب متوالی در کنار ستاره‌ای دیگر مشاهده نمود. وی متوجه شد که جدایی آن‌ها تغییر کرده است و به راحتی به این نتیجه رسید که یکی از آن دو ستاره نیست، بلکه سیاره است. افتخار کشف نپتون به طور مشترک به آدامز از دانشگاه کمبریج و لوریه از رصدخانه پاریس تعلق دارد. این دو، از اختلالاتی که جاذبه گرانشی نپتون بر مدار اورانوس وارد کرده بود، موقعیت آن را حساب کرده بودند.
نپتون از لحاظ قطر چهارمین سیاره و از لحاظ جرم سومین سیاره است یعنی اندکی از هم‌زاد نزدیکش اورانوس پر جرم‌تر می‌باشد. جو نپتون عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است، همراه با حدود 1 درصد متان که احتمالا به رنگ آبی روشن آن کمک می‌کند. سرعت باد در جو آن می‌تواند به 2000 کیلومتر بر ساعت برسد، یعنی بالاترین سرعت در تمام سیاره‌ها، وقتی ویجر 2 در سال 1989 از کنار نپتون عبور می‌کرد، لکه سیاه بزرگی را مشاهده نمود که با لکه سرخ بزرگ مشتری قابل مقایسه بود. ضمنا دمای قله ابرها را 218- درجه اندازه گرفت. شبانه روز آن تقربا 16.11 ساعت طول می‌کشد و محور آن به اندازه زمین کج است.
نپتون و اورانوس را اغلب به عنوان غول‌های یخی می‌شناسند، چرا که هم نسبت به مشتری و زحل کوچک‌ترند و هم درصد یخ بیشتری در آن‌ها یافت می‌شود. هسته نپتون، با جرمی معادل زمین از یخ و صخره به وجود آمده است. گوشته، با جرمی حدود 12 برابر زمین، از آب، آمونیاک و متان ساخته شده است. جو آن را ابرهای مرتفع فرا گرفته که بر سطح آبی رنگ آن سایه می‌افکند.
مانند اورانوس، نپتون هم سامانه‌ای حلقوی دارد. حلقه‌های متمایل به قرمز، احتمالا از ذرات یخ، که با سیلیکات یا موادی با پایه کربن پوشیده شده است، ساخته شده‌اند. به ترتیب از مرکز نپتون، حلقه پهن و کم‌رنگ گاله در فاصله 42000 کیلومتر، حلقه لوریه در فاصله 53000 کیلومترو حلقه باریک آدامز در فاصله 63000 کیلومتر قرار دارند. در بین قمرهای نپتون، بزرگ‌ترین و تنها قمری که به اندازه کافی جرم دارد تا کروی شود، تریتون است، که برخلاف سایر قمرهای بزرگ سیارات، مداری پس رونده دارد. این موضوع بر این دلالت می‌کند که تریتون از کمربند کویپر به اسارت درآمده است. کمربند کویپر ناحیه ای است شامل تعداد فراوانی اجرام کوچک در آن طرف مدار نپتون. این قمر همواره یک سمت خود را به نپتون نشان می‌دهد و به تدریج در حال کم کردن ارتفاع است. به طوری که عاقبت بر اثر گرانش متلاشی شده، سامانه حلقوی نپتون را گسترده‌تر خواهد کرد. تریتون شامل یک پوسته از نیتروژن منجمد است که بر یک گوشه یخی قرار دارد. اعتقاد بر این است که گوشته بر یک هسته محکم از سنگ و آهن واقع شده است. سطح تریتون نسبتا جوان می‌باشد. بخشی از پوسته را آبفشان‌هایی فرا گرفته است که عقیده بر آن است نیتروژن فوران می‌کند.
مقابله در نجوم
وضعیت نجومی “مقابله” بهترین زمان برای رصد اجرام آسمانی است
تقابل در علم نجوم به این معنی است که یک جرم آسمانی در مقابل خورشید قرار گرفته است. سیاره‌های مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون که خارج از مدار زمین به دور خورشید می‌چرخند در زمان‌های خاصی در حالت مقابله قرار می‌گیرند. این حالت، بهترین زمان برای رصد سیاره است زیرا عموماً سیاره نزدیک‌ترین فاصله به زمین را دارد و کل طول شب قابل مشاهده است. از این موقعیت هم‌چنین برای جستجو و شناخت بیشتر اجرام جدید، مانند اجرام کمربند کویپر و سیارک‌ها نیز استفاده می‌شود و محققان اغلب تلاش می‌کنند تا این اجرام را در زمانی که بیش‌ترین نور آن‌ها توسط خورشید به دست می‌آید، رصد کنند..
مقابله برای یک سیاره بیرونی زمانی اتفاق می‌افتد که خورشید و آن سیاره دقیقاً ۱۸۰ درجه در آسمان از هم فاصله دارند. زهره و عطارد هرگز نمی‌توانند در موقعیت تقابل از دید زمینی‌ها دیده شوند چون مدار این دو سیاره نسبت به زمین نزدیک‌تر از خورشید است؛ بنابراین هرگز نمی‌تواند در آسمان مقابل خورشید ظاهر شود. سیارات داخلی همیشه از منظر ما نزدیک خورشید هستند، برای زهره بیش از ۴۷ درجه از خورشید و برای عطارد ۲۸ درجه فاصله ندارد. مقابله‌ها فقط در مورد اجسامی که از خورشید دورتر از زمین هستند رخ می‌دهند.
به دلیل این‌که سیارات در تقابل تقریباً نزدیک‌ترین فاصله خود از زمین را دارند؛ ما شاهد روشنایی کامل آن سیاره هستیم و سیاره در درخشان‌ترین وضعیت خود است و جزئیات بیشتری را می‌توان از طریق تلسکوپ‌ها مشاهده کرد.
همانطور که در توضیحات رویداد ابرماه و هم‌چنین ماه نو به گامهای ماه اشاره شد، این وضعیت به ماه کامل شباهت زیادی دارد. در حالت ماه کامل، .ماه ماه مستقیماً در مقابل خورشید در آسمان قرار دارد و درخشان‌ترین حالت خود را برای ما به نمایش می‌گذارد. با حرکت ماه در طول مدار خود، خط خورشید- زمین – ماه خم می‌شود و آنچه که به عنوان گامهای ماه می‌شناسیم را به ما نشان می‌دهد.. مانند بسیاری از موارد دیگر، مقابله نیزبه موقعیت ناظر بستگی دارد. ما در مورد این پدیده از دید ناظر زمینی موضوع را بررسی کردیم، اما برای بقیه‌ی سیارات چطور؟ وقتی یک سیاره بیرونی برای ما در تقابل است، زمین در مدار داخلی آن سیاره قرار دارد. به عبارت دیگر در لحظه مقابله از دید ناظر زمینی بر روی مشتری زمین را بین جهان خود و خورشید می‌بینند. یعنی زمین و خورشید در یک سمت آسمان مشتری قرار خواهد داشت و زمین در نور خورشید پنهان است.