بیشترین کشیدگی سیاره تیر(عطارد)
سیاره
هر جرم کروی شکلی که بدون واسطه به گرد ستاره مادر بچرخد و مدار خود را از وجود اجرام کوچک‌تر پاکسازی کند، سیاره نامیده می‌شود. سیارات ممکن است گازی، یخی یا صخرهای باشند. درونی‌ترین و نزدیک‌ترین سیاره به ستاره خورشید، تیر یا عطارد نام دارد.
زاویه کشیدگی
زاویه کشیدگی زاویه ظاهری بین مرکز خورشید تا مرکز سیاره از دید ناظر زمینی در مرکز کره زمین است. زاویه کشیدگی سیارات تیر و زهره به عنوان سیارات درونی، دارای مقدار بیشینه ای است که به آن بیشترین کشیدگی می‌گویند و در این حالت در موقعیت رصدی خوبی قرار خواهند داشت.
سیارات پیوسته و به روال معمولی در دور خورشید در چرخشند، هرچند که ممکن است ما آن‌ها را به سادگی در آسمان نبینیم. گردش مداری هر سیاره ارتباط مستقیمی با فاصله آن سیاره تا خورشید داشته و بر حسب قوانین حرکت اجرام سماوی عمل می‌نمایند. به این معنا که هرچه فاصله سیاره دورتر باشد، زمان بیش‌تری لازم دارد تا یکبار به دور خورشید بچرخد.
واحد فناور رصدگر عمق آسمان با تلسکوپ‌های متعدد (20 و 12 و 10 اینچ) و همکاری متخصصین خود، برنامه‌های ویژه‌ای برای رصد سیاره تیر در زمانی که در بیشترین کشیدگی خود قرار دارد، فراهم نموده است. جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد تور گردشگری این رخداد نجومی از اینجا همراه ما باشید.
سیاره تیر(عطارد)
تیر، تندروترین سیاره سامانه خورشیدی است که با سرعتی حدود 48 کیلومتر در ثانیه، هر 88 روز یک بار خورشید را دور می‌زند. از این رو سیاره‌ای گریز پا است که دیدن آن آسان نیست و به همین دلیل است که شاید، ایرانیان باستان آن را “تیر” نامیده‌اند. تیر درونی‌ترین سیاره منظومه شمسی است. قطر آن 4800 کیلومتر و فاصله میانگین آن از خورشید 0.39 واحد نجومی می‌باشد. خروج از مرکز مدار آن 21/0 است، و این یعنی اینکه فاصله آن بین 31/0 تا 47/0 تغییر می‌کند. در منظومه شمسی بیشترین تغییرات دما مربوط به تیر است چرا که در هنگام شب، دما به زیر 100 کلوین کاهش می‌یابد.
گردش این سیاره به دور خورشید 88 روز طول می‌کشد در حالی که دوره تناوب چرخشی دو سوم این مقدار است یعنی 59 روز. این یعنی اینکه تیر باید دو بار به دور خورشید بچرخد تا همان نیم کره اولیه رو به خورشید قرار گیرد. بهترین و ناب‌ترین اطلاعات از این سیاره در سال‌های 1352 ( 1974م) و 1353 ( 1975م) به دست آمد و آن زمانی بود که فضاپیمای آمریکا، مارینر سه بار از کنار تیر عبور کرد. داده‌های مارینر چشم‌اندازی شبیه به ماه را نشان می‌داد. سطح سیاره پر است از دهانه و مناطق دایره‌ای بزرگ‌تر. این عوارض از برخورد سیارک‌ها به وجود آمده است. قدمت دهانه‌ها به سه تا چهار میلیارد سال میرسد، چیزی که نشان می‌دهد سطح سیاره قدیمی بوده و فوران‌های آتش فشانی در آن خللی ایجاد نکرده است. بیشتر سطح عطارد را دشت‌هایی کهن و پر از دهانه پوشانده است، اما مناطقی نیز وجود دارد که تراکم دهانه‌ها کم‌تر است و قطر دهانه‌ها به کم‌تر از 15 کیلومتر میرسد.
اندازه نسبتا کوچک تیر و فاصله کم آن با خورشید، گرانی کوچک و دمای بالای آن را به دنبال دارد و همین، دلیل فقدان جو در این سیاره است. البته لایه‌ای وجود دارد که از اتم‌های جدا شده از سطح به وسیله باد خورشیدی به وجود آمده است. عناصر اصلی تشکیل دهنده این لایه، که با اغماض آن را جو رقیق می‌نامند، عبارت است از اکسیژن، سدیم و هلیوم. اتم‌ها به سرعت به فضا گریخته جای خود را به اتم‌های جدید می‌دهند. در نبود جو، دمای تیر پس از غروب آفتاب به سرعت کاهش می‌یابد. تنها اطلاعات ما از درون تیر، در زمان عبور مارینر 10 از کنار آن و اندازه‌گیری میدان گرانی، به دست آمده است. تیر هیچ قمری ندارد، در نتیجه پیش از اندازه‌گیری نیروی وارد بر یک فضاپیما به وسیله میدان جاذبه، امکان تعیین و توزیع جرم و چگالی وجود نداشت. گفته شده که تیر از بیرون مانند ماه و از درون مانند زمین است. بر اساس مدل‌های نظری، ساختار درونی آن شبیه به زمین است، اما هسته خیلی بزرگ‌تر می‌باشد. چگالی این سیاره تقریبا برابر با زمین است. به این معنی که اندازه هسته آهنی- نیکلی حدود 75 درصد شعاع سیاره را اشغال کرده است.
به دلیل نزدیکی به خورشید، دمای سحابی نخستین در فاصله تیر و در زمان شکل گیری سیارات، بالا بوده است. از این رو، فراوانی نسبی عناصر فرار در این سیاره کم‌تر از دیگر سیاره‌های زمین سان می‌باشد. تیر یک میدان مغناطیسی ضعیف دارد که شدت آن حدود یک درصد میدان زمین است. در تیر دره بزرگی وجود دارد که اطراف آن را کوه‌های به نسبت بلندی احاطه کرده‌اند. برخی از این گودی‌ها، شاید به علت جریان مواد مذاب آتش فشانی قدیمی، صاف و نیز شیار شیار شده‌اند. تیر هم‌چون ناهید و ماه، حالت‌های گوناگونی از هلال تا قرص کامل را به خود می‌گیرد. قرص کامل، چون در آن سوی خورشید است دیده نمی‌شود