کانال‌های مریخی

کانال‌های مریخی
Martian Canals
شبکه‌ای فرضی از خطوط سیاه بر سطح سیاره‌ی بهرام که توسط بعضی رصدکنندگان از سال‌های 1248 تا اوائل قرن سیزدهم گزارش می‌شدند. در سال 1255 جووانی اسکیاپارلی خطوطی بسیار باریک در نقشه‌های خود از سطح بهرام ترسیم نمود و آن‌ها را canali نامید که در زبان ایتالیایی به معنای کانل می‌باشد. زمانی که این نقشه‌ها و اخبار مربوطه به زبان انگلیسی ترجمه شد عنوان کانال برای آن‌ها انتخاب شد که فکر یک سازه‌ی مصنوعی را در ذهن القاء می‌کرد و همین موجب به وجود آمدن جنجال کانال‌های مریخی شد. یکی از طرفداران سر سخت نظریه‌ی کانال‌ها پرسیوال لئول نام داشت. او در خانواده‌ی ثروتمند و با نفوذی در شهر بستون آمریکا متولد شده بود و خواهرش یک شاعر محترم و معروفی بود. لئول در سال 1258 دریافت که اسکیاپارلی بینایی خود را از دست داده است. از آن پس او نقش یک نظریه پرداز پیشرو را در زمینه‌ی کانال‌های بهرام به عهده گرفت. لئول و دوستانش هزینه‌ی ساختن رصدخانه‌ای را تقبل کردند و آن را به مطالعه‌ی بهرام اختصاص دادند. رصدخانه‌ی لئول در فلاگ استاف ایالت آریزونا به بهترین تلسکوپ انعکاسی 61 سانتی متری آن زمان مجهز شد.

در اواخر قرن دوازدهم شمسی تعداد کانال‌های لئول چهار برابر کانال‌هایی بود که توسط اسکیاپارلی ترسیم شده بود. او این کانال‌ها را به صورت یک شبکه به کل سیاره‌ی بهرام گسترش داد.
لئول اعتقاد داشت که این کانال‌ها توسط یک تمدن پیشرفته ساخته شده است.

تنها زمانی که سفینه‌ی مارینر به ارسال تصاویر واقعی آن‌ها پرداخت مسئله‌ی کانال‌ها حل شد و همه متقاعد شدند که آن‌ها عارضه‌هایی طبیعی هستند. اکنون مشخص شده که آنچه که بعضی از رصدکنندگان گزارش می‌کرده‌اند ناشی از کوچک بودن قرص بهرام، کیفیت پایین دستگاه‌های رصدی و تفسیر اشتباه مغزی بوده است.