قدر مطلق

قدر مطلق
Absolute Magnitude
نمایانگر درخشندگی واقعی یک ستاره است و در نمودار هرتسپرونگ- راسل کاربرد زیادی دارد (نمودار مزبور نمایانگر رابطه‌ی بین قدر مطلق با جرم یا میزان روشنایی یک ستاره در طول حیات آن می‌باشد) ستاره شناسان مقیاس قدر مطلق را بر اساس روشنایی یک ستاره در فاصله‌ی 10 پارسکی تعریف می‌کنند. فاصله‌ای که اگر ستاره در آن قرار گیرد پارالاسکی برابر با یک دهم ثانیه‌ی قوسی را نشان می‌دهد. قدر مطلق ستاره‌ی شعرای یمانی و آلفا قنطورس به ترتیب 42/1و 38/4 است. روشنایی خورشید ما در حدود روشنایی آلفا قنطورس است. در واقع، قدر مطلق خورشید برابر با 83/4 می‌باشد یعنی خورشید بر پایه‌ی سنجش قدر مطلقی، ستاره‌ای معمولی با ابعاد متوسط است. بنابراین ستارگانی که فاصله‌ی آن‌ها از سامانه‌ی خورشیدی کمتر از ده پارسک است چون در این فاصله قرار می‌گیرند کم نورتر به نظر خواهند رسید و آن‌هایی که به دلیل فاصله‌ی زیادشان به طور معمول کم نور دیده می‌شوند اگر در این فاصله واقع گردند پر نورتر خواهند بود. یادتان باشد که وقتی مقیاس فاصله در رابطه با سامانه‌ی خورشیدی مطرح می‌شود مقصود همان کره‌ی زمین است که محاسبات و رصدها روی آن انجام می‌شوند ولی به دلیل دوری زیاد ستارگان، کل سامانه‌ی خورشیدی در حکم یک نقطه تلقی شده و فواصل با این نقطه اندازه گیری می‌شوند.